درخشان‌ترین سیاره فراخورشیدی رصد شد
تاریخ انتشار: ۲۱ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۲۰۰۷۳۴
تلسکوپ فضایی چیاپس(CHEOPS) متعلق به آژانس فضایی اروپا درخشان‌ترین سیاره‌ی فراخورشیدی در فضا را به تصویر می‌کشد که اندازه‌ای مشابه سیاره نپتون دارد.
به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از آی‌ای، این سیاره‌ی فراخورشیدی فوق‌العاده داغ در کمتر از یک روز به دور ستاره‌ی میزبان خود می‌چرخد و با ابرهای فلزی بازتابنده نور پوشیده شده است که باعث می‌شوند این سیاره مانند یک گلوله‌ی آینه‌ای بدرخشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ماموریت چیاپس آژانس فضایی اروپا اولین ماموریت فضایی است که به مطالعه‌ی ستاره‌های درخشان و نزدیک که میزبان سیارات فراخورشیدی هستند، اختصاص داده شده است.
از سال ۲۰۱۹، هدف این ماموریت مشاهده‌ی جهان‌های بیگانه و انجام مشاهدات با دقت بالا روی اندازه‌ی سیاره در هنگام عبور از مقابل ستاره میزبان خود بوده است.
اکنون این ماهواره ثابت کرده که در ثبت تصاویری از بزرگترین «آینه» شناخته شده در کیهان توانایی دارد و از درخشان‌ترین سیاره‌ی فعلی یعنی زهره که لایه‌ای از ابر ضخیم آن، حدود ۷۵ درصد از نور خورشید را منعکس می‌کند، پیشی گرفته است.
سیاره فراخورشیدی فوق داغ تازه کشف شده با اندازه‌ای مشابه نپتون به نام LTT۹۷۷۹b هشتاد درصد از نور ستاره میزبان خود را بازتاب می‌کند.
این سیاره که تنها در عرض ۱۹ ساعت به دور ستاره خود می‌چرخد، برای اولین بار در سال ۲۰۲۰ در ماموریت تس ناسا کشف شد.
آژانس فضایی اروپا می‌گوید که این سیاره‌ی فراخورشیدی تقریبا به اندازه‌ی نپتون است و این موضوع آن را به بزرگترین «آینه» در جهان تبدیل می‌کند که امروزه می‌شناسیم.
جیمز جنکینز(James Jenkins)، ستاره‌شناس در دانشگاه دیگو پورتالس و CATA(سانتیاگو، شیلی) و یکی از نویسندگان این مطالعه می‌گوید: جهانی در حال سوختن را در نزدیکی ستاره خود تصور کنید، با ابرهای سنگین فلزی که در ارتفاع شناور هستند و قطرات تیتانیوم از آنها می‌بارد.
About Nastooh.irستاره‌شناسان توانستند داده‌ها را با استفاده از ابزارهای متعدد، از جمله تلسکوپ فضایی هابل و جیمز وب، که جو سیارات فراخورشیدی را بررسی می‌کنند، تجزیه و تحلیل کنند.
دانشمندان ابرهای فلزی این سیاره را مورد مطالعه قرار دادند تا مکانیسم‌هایی را که در پشت توانایی آن برای حفظ چنین سطوح بالایی از قدرت بازتابندگی وجود دارد، کشف کنند.
تحقیقات نشان می‌دهد سمتی از سیاره که نزدیک‌ترین نقطه به ستاره است، به دمای سوزان ۳۶۳۲ درجه فارنهایت(۲۰۰۰ درجه سانتی‌گراد) می‌رسد. چنین دمای بالایی برای تشکیل ابرها بسیار گرم در نظر گرفته می‌شود.
ویوین پارمنتیه(Vivien Parmentier)، محقق رصدخانه کوت دازور و یکی از نویسندگان این تحقیق می‌گوید: این واقعا یک معما بود تا زمانی که متوجه شدیم که باید در مورد تشکیل ابر به همان روشی فکر کنیم که در حمام بخار آب جمع می‌شود.
LTT۹۷۷۹ b به رغم اینکه بسیار داغ است، می‌تواند ابرهای فلزی را تشکیل دهد زیرا جو آن از سیلیکات و بخارات فلزی بیش از حد اشباع شده است.
شعاع این سیاره‌ی نپتون مانند ۴.۷ برابر زمین است در حالی که سایر سیاراتی که دوره چرخش آنها در مدار ستاره از ۲۴ ساعت کمتر است سیارات غول پیکر گازی هستند که «مشتری‌های داغ» نامیده می‌شوند و شعاع آنها ۱۰ برابر بزرگتر از زمین است یا سیارات سنگی کوچکتری هستند که شعاع آنها از زمین کمتر است.
دانشمندان گفتند که هیچ سیاره‌ای با این اندازه و جرم پیدا نشده است که به این اندازه نزدیک به ستاره خود بچرخد این بدان معناست که سیاره‌ی مورد نظر در منطقه‌ای زندگی می‌کند که تحت عنوان «بیابان مشتری داغ» می‌شناسیم.
سرجیو هویر(Sergio Hoyer) نویسنده‌ی این مطالعه از آزمایشگاه اخترفیزیک مارسی، به این نظریه می‌پردازد که ابرهای فلزی می‌توانند به این سیاره کمک کنند تا در صحرای داغ نپتون زنده بماند.
ابرها نور را منعکس می‌کنند و سیاره را از گرم شدن بیش از حد و تبخیر شدن باز می‌دارند. در همین حال، شدت زیاد فلزی بودن، سیاره و جو آن را سنگین و سخت‌تر می‌کند.
ماموریت چیاپس اولین ماهواره از سه ماهواره‌ای است که به پروژه‌های سیارات فراخورشیدی اختصاص داده شده است. پلاتو فضاپیمای دیگری است که قرار است در سال ۲۰۲۶ به این ماموریت بپیوندد. این فضاپیما بر روی سیارات زمین-مانندی تمرکز خواهد کرد که در فاصله‌ای احتمالا حیاتی از ستاره خود در حال چرخش هستند. سومین مورد از این کاوشگرها نیز در ماه آوریل سال ۲۰۲۹ پرتاب می‌شود و در مطالعه‌ی جو سیارات فراخورشیدی تخصص دارد.
این مقاله تحقیقاتی به تازگی در مجله Astronomy & Astrophysics منتشر شده است.
منبع: خبرگزاری ایسنا
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: سیارات فراخورشیدی ستاره خود سیاره ی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۲۰۰۷۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تازه‌ترین شواهد از وجود سیاره X در لبه تاریک منظومه شمسی
گروهی از دانشمندان سیاره‌شناس از کالتک (مؤسسه فناوری کالیفرنیا)، دانشگاه کوت د-ازور و مؤسسه تحقیقات ساوت‌وست شواهد جدیدی را مبنی بر وجود سیاره نهم گزارش کرده‌اند. آنها مقاله خود را روی سرور preprint arXiv منتشر کرده‌اند و این مقاله برای انتشار در «آستروفیزیکال ژورنال لترز» پذیرفته شده است.
به گزارش خبرآنلاین، سال ۲۰۱۵ (۱۳۹۴) بود که دو اخترشناس کلتک، چندین جرم کمربند کایپر (کویی‌پر) را در خارج از مدار نپتون، در نزدیکی لبه منظومه شمسی پیدا کردند که به نظر می‌رسید در جهت‌گیری تقریبا نزدیکی نسبت به خورشید واقع شده‌اند. دانشمندان دلیل این انباشتگی را کشش گرانشی سیاره‌ای ناشناخته پیشنهاد دادند؛ سیاره‌ای که بعداً سیاره نهم نام گرفت. این سیاره پیشنهادی حدود ۶ برابر زمین سنگینی دارد و فاصله‌اش از خورشید می‌تواند بین ۳۵۰ تا ۶۰۰ برابر دورتر از فاصله زمین تا خورشید باشد.
البته داستان سیاره نهم هم داستان جالبی است. از زمان کشف سیاره کوتوله پلوتو در اوایل قرن بیستم تا سال ۲۰۰۶ (۱۳۸۵) که پلوتو هنوز جزء سیارات منظومه شمسی دسته‌بندی می‌شد، اخترشناسان به دنبال سیاره دهم بودند و آن را سیاره X می‌نامیدند.
طی سه دهه اخیر و با یافتن تعداد بیشتری از اجرام کمربند کایپر و فرانپتونی‌ها (TNOها)، شواهد آماری ضدونقیضی از وجود سیاره نهم ارائه شده است. برخی تحلیل‌ها، توزیع اجرام یافت‌شده را به نفع وجود سیاره نهم تفسیر می‌کنند و برخی دیگر، کفه ترازو را به نفع نبود این سیاره تغییر می‌دهند. مقاله جدید به نفع وجود سیاره نهم است.
پژوهشگران در تحقیق خود به ردیابی حرکت‌های اجرام بلنددوره‌ای پرداختند که از مدار نپتون می‌گذرند و در طول سفر خود، حرکت‌های نامنظمی نشان می‌دهند. آنها از این مشاهدات برای ایجاد چند شبیه‌سازی کامپیوتری استفاده کردند که هرکدام، سناریوهای متفاوتی را به تصویر می‌کشند.
دانشمندان علاوه بر تصحیح اثر کشش گرانشی سیارات بزرگ منظومه شمسی بخصوص نپتون، داده‌های جزرومد کهکشانی را نیز به شبیه‌سازی اضافه کردند. جزرومد کهکشانی عبارت است از ترکیب نیروهای گرانشی اجرام راه‌شیری که در ورای مرزهای منظومه شمسی واقع شده‌اند.
شبیه‌سازی‌ها نشان داد که قابل‌قبول‌ترین توضیح برای رفتار اجرام فرانپتونی، تداخل جاذبه گرانشی از سیاره بزرگ دوردست است. متأسفانه شبیه‌سازی‌ها از آن نوع نبود که به تیم تحقیقاتی اجازه دهد مکان سیاره را نیز تعیین کند.
شرح عکس: مقایسه توزیع‌های مداری از شبیه‌سازی‌های حرکت nجسم شامل سیاره نهم ( P۹، چپ) و بدون آن (راست). هر دو پنل، فاصله حضیض (کمترین فاصله تا خورشید) را در برابر نیم‌محور اصلی ردپای مداری فرانپتونی‌های شبیه‌سازی‌شده با زاویه تمایل مداری کمتر از ۴۰ درجه (i
استرداد ۸۵ میلیون ریال به حساب زائران حج تمتع ۱۴۰۲